هیچ چیز برای مشتری و تولیدکننده به اندازه باز کردن یک کیسه خوراک و پیدا کردن یک تکه بزرگ کپک زده آزار دهنده نیست! کپک ها متابولیت های قارچی ثانویه ای به نام مایکوتوکسین تولید می کنند. این ترکیبات حتی سطوح پایین با تجمع در کبد و ریه‌ها، تأثیر مضری بر سلامت و عملکرد حیوانات دارد. عوامل زیادی وجود دارند که بر رشد میکروب ها تأثیر می گذارند: مانند pH، سطح اکسیژن، دما و مقدار آب آزاد.

میزان رطوبت تجزیه شده خوراک، محتوای کل آب محصول را توصیف می کند. کل محتوای آب، از آب آزاد و آب محدود تشکیل شده است. آب آزاد آبی است که می تواند آزادانه به داخل و خارج خوراک حرکت کند. این آب برای رشد در اختیار میکروارگانیسم ها قرار می گیرد. فعالیت آب نسبتی بین 0 و 1 است که میزان آب آزاد موجود در خوراک را توصیف می کند و می توان از آن برای تعیین خطر فساد ناشی از رشد میکروبی استفاده کرد.

میزان رطوبت مواد خام موجود در خوراک، میزان رطوبت خوراک فرموله شده را تعیین می کند. تغییرات دما و رطوبت محیط باعث مهاجرت آب در حین ذخیره سازی و ایجاد تراکم و در نتیجه افزایش آب آزاد و فعالیت بیشتر آب خوراک می شود.

مدیریت فعالیت آب خوراک

رطوبت خوراک به ژلاتینه شدن و خوش طعم شدن نشاسته کمک می کند. بنابراین، کاهش رطوبت در خوراک مطلوب نیست. رطوبت محدود شده در خوراک برای رشد میکروارگانیسم ها در دسترس نیست. کاهش آب آزاد و در نتیجه فعالیت آب، مانع از رشد بیشتر پاتوژن‌های بیماری زا می‌شود (زمانی که فعالیت آب یک خوراک کمتر از 9/0 و برای اکثر کپک‌ها کمتر از 6/0 باشد).

باکتری های بیماری زا و کپک ها اثرات نامطلوبی بر سلامت و عملکرد حیوانات با پیامدهای اقتصادی بالقوه دارند. مدیریت این پاتوژن ها قبل از برداشت تا مصرف خوراک در مزرعه باید کنترل شود. این موضوع امری دشوار است، زیرا این پاتوزن ها طیف گسترده ای دارند و نمی‌توان آن ها را به طور کامل از بین برد. پردازش های حرارتی می تواند پاتوژن های باکتریایی مانند سالمونلا را از بین ببرد، اما هاگ های کپک پایدار هستند و از بین نمی روند. این امر نیاز به راه حل های جایگزین را ضروری کرده است. با مدیریت فعالیت آب خوراک در طول پردازش و ذخیره سازی، می توانیم تکثیر میکروارگانیسم ها را کاهش دهیم و در نتیجه ایمنی خوراک را تضمین کنیم.

اسیدهای آلی در برابر کپک

استفاده از اسیدهای آلی به عنوان نگهدارنده به خوبی مورد بررسی قرار گرفته است. اسید پروپیونیک یکی از موثرترین اسیدهای آلی در برابر رشد کپک است که با مکانیسم عمل چند گانه، میکروارگانیسم های خاص را هدف قرار می دهد:

  • اسید پروپیونیک در سلول میکروارگانیسم تجمع می یابد و با اسیدهای آمینه مورد نیاز برای رشد رقابت می کند.
  • اسید پروپیونیک آنزیم های مورد نیاز برای متابولیسم را مهار می کند.
  • مولکول های اسید پروپیونیک تجزیه نشده به دیواره های سلولی نفوذ می کنند، ساختار غشای سلولی را از بین می برند و سیتوزول را اسیدی کرده و با ممانعت از رشد باعث مرگ سلول می شود.

اسیدهای آلی به طور موثری رشد کپک و پاتوژن باکتریایی را سرکوب می کنند. آن ها ارزش غذایی خوراک را حفظ می کنند و همچنین قابلیت هضم مواد مغذی را بهبود می بخشند. اسیدهای آلی نقش اساسی در بهداشت و ایمنی غذا، سلامت و عملکرد حیوانات دارند.

ایمنی خوراک

مدیریت رطوبت جهت حفظ رطوبت خوراک و در عین حال کاهش فعالیت آب ضروری است. خوراک دام می تواند تا 2 درصد رطوبت خود را در طول نگهداری و پردازش از دست بدهد. آب تصفیه نشده را نمی توان در طول فرآوری به طور ایمن به خوراک دام اضافه کرد، زیرا به طور مطلوب توسط ذرات خوراک جذب نمی شود و به راحتی خارج می شود. این موضوع می تواند مشکلاتی مانند آب آزاد اضافی ایجاد کند.

محصولات مختلفی جهت مدیریت رطوبت خوراک ارائه شده اند. به عنوان مثال اسیدهای آلی برای خوراک دام عبارتند از اسید پروپیونیک و اسید فرمیک. این اسیدها با اتصال به نمک ها، به ویژه آمونیاک (به عنوان مثال پروپیونات آمونیوم)، تشکیل بافر دهند. نوع پیوند، استحکام و پایداری اسید و در نتیجه مدت زمان ماندگاری آن در خوراک به عنوان یک نگهدارنده بیاد مورد توجه قرار گیرد.

در یک مطالعه مقدماتی به بررسی تاثیر دو شکل اسید پروپیونیک بر رشد کپک ها پرداختند. در این مطالعه، محیط های کشت آگار با کپک همراه پروپیونیک اسید و پروپیونیک اسید فرآوری شده تلقیح شدند و در معرض هوا قرار گرفتند. پس از گذشت دو هفته، فعالیت موثرتر پروپیونیک اسید فرآوری شده کاملا مشهود بود (شکل 1). همچنین این دو محقق به بررسی پایداری این دو شکل از پروپیونیک اسید در خوراک پرداختند و مشاهده کردند که شکل فرآوری شده آن پایدارتر است (شکل 2).

شکل 1. تاثیر دو شکل اسید پروپیونیک ساده و فرآوری شده بر رشد کپک ها

 

 

 

شکل 2. پایدرای دو شکل اسید پروپیونیک ساده و فرآوری شده

 

 

مدیریت موثر رطوبت و کنترل فعالیت آب، توانایی کاهش فعالیت آب، افزایش سطح اسید پروپیونیک و مدت زمانی که به طور فعال در خوراک حضور دارد و از رشد میکروارگانیسم ها جلوگیری می کند، بسیار مهم است. این امر بهداشت و ایمنی خوب خوراک و همچنین سلامت و عملکرد حیوانات را تضمین می کند.

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *