آیا صفرا می تواند یک نشانگر زیستی برای اکراتوکسین باشد؟

نشانگرهای زیستی برای تأیید مایکوتوکسین در حیوانات مزرعه مهم است، اما می تواند دشوار باشد. خون می تواند به عنوان یک نشانگر زیستی عمل کند. محققان بررسی را با این موضوع که آیا صفرا می تواند به عنوان یک نشانگر زیستی زمانی که خوک ها با  OTA آلوده شدند؛ عمل کند؟ یا خیر؟

اوکراتوکسین A (OTA) مایکوتوکسینی است که توسط گونه‌های مختلف آسپرژیلوس و پنی سیلیوم تولید می‌شود و یکی از فراوان‌ترین مایکوتوکسین‌های آلوده کننده خوراک می باشد. انسان می‌تواند از طریق مصرف محصولات غذایی آلوده به این مایکوتوکسین، به ویژه غلات و گوشت خوک آلوده در معرض آلوده شدن به این سم قرار گیرد. گزارش ها حاکی از آن است که این سم در بافت‌ها و اندام‌های حیوانات و همچنین خون انسان و شیر مادر یافت شده‌است. OTA، مانند اکثر ترکیبات سمی، دارای تفاوت‌های سم‌شناختی زیادی برای گونه‌ها و جنس‌ها است. در میان حیوانات پرورشی، خوک ها به  OTAحساس تر هستند. خسارات اقتصادی نسبت داده شده به حضور OTA در خوراک نه تنها به اختلال در سلامت و بهره وری دام مربوط می شود، بلکه تا حدی به دلیل انتقال آن از طریق محصولات حیوانی به انسان و هزینه های مربوط به آن است.

مطالعه ای در مجله مایکوتوکسین با هدف تعیین سطحOTA  در خوک هایی که به طور تجربی در معرض این مایکوتوکسین قرار گرفتند و ارزیابی اینکه آیا ممکن است از صفرا به عنوان نشانگر زیستی برای OTA استفاده شود یا خیر، انجام شد. گروهی از محققان ایتالیایی از 12 خوک هیبریدی برای این کار استفاده کردند. حیوانات (وزن اولیه بدن 6/1±2/30 کیلوگرم) به طور تصادفی به 2 گروه آزمایشی D1 و D2 و یک گروه شاهد (D0) که هر کدام شامل 4 حیوان (2 نر و 2 ماده) بود، تقسیم شدند.

• D0: گروه شاهد
• D1 : حیوانات با 50 میکروگرم OTA در کیلوگرم خوراک به مدت 15 روز تغذیه شدند.
• D2 : حیوانات با 500 میکروگرم OTA  در کیلوگرم خوراک به مدت 15 روز تغذیه شدند.

طی 7 روز سازگاری و 15 روز پس از شروع آزمایش، همه خوک ها سالم بودند. به طور خاص، هیچ حیوانی از گروه‌های آزمایشی، به غیر از افت وزن بدن، هیچ علامتی را که به اوکراتوکسیکوز نسبت داده شود، نشان ندادند. اما مقایسه آماری بین گروه‌های D0،D1  و D2 نشان می‌دهد که هم تفاوت بین میانگین وزن‌های نهایی و هم تفاوت بین میانگین افزایش وزن معنی‌دار نبود.

سطح OTA در خون رویکرد قابل قبول تری است!

افزایش 10 برابریOTA  در حیوانات گروه D2 در مقایسه با گروه D1 به صورت کاملا واضحی در تجزیه و تحلیل پلاسما، ریه، قلب و عضله مشهود است. در سایر بخش ها، نسبت بین غلظت OTA در دو گروه در صفرا 9:1، کبد 8:1، چربی 7:1 و کلیه 5:1 بود. بنابراین، داده ها نشان دادند که رابطه مستقیم بین دوز و اثر وجود دارد. درصد OTA  شناسایی شده در بخش های مختلف بدن در مقابل OTA شناسایی شده در پلاسما در هر دو گروه به جز در کلیه کاملاً مشابه بود.

بر اساس این نتایج، محققان به این نتیجه رسیدند که تجزیه و تحلیل صفرا می تواند برای تشخیص OTA در خوک مفید باشد. با این حال، از آنجایی که می توان به راحتی از خوک ها خون گرفت و با توجه به همبستگی بین غلظت مایکوتوکسین شناسایی شده در این اندام و غلظت های شناسایی شده در اندام های دیگر، سطح OTA در خون رویکرد مناسب تری برای ارزیابی حضور OTA  در بافت های خوراکی است. از آنجایی که ریه و قلب ممکن است حاوی غلظت بالایی از OTA باشند، کنترل های تحلیلی نیز باید شامل این بخش ها باشند.

ایتالیا حداکثر سطح OTA را برای گوشت خوک دارد!

 در توصیه 2006/576/EC، کمیسیون جوامع اروپایی یک سطح مجاز برای OTA به میزان 0/05 میلی گرم بر کیلوگرم در خوراک مکمل و کامل برای خوک ها تعیین کرد، اما حداکثر سطح OTA را در محصولات مبتنی بر گوشت تعیین نکرد. با این حال، در ایتالیا، از سال 1999، وزارت بهداشت مقدار مجاز OTA را 1 میکروگرم بر کیلوگرم در گوشت خوک و محصولات مشتق شده تعیین کرده است. در این آزمایش، مقدار سطح مجاز میزان 1 میکروگرم بر کیلوگرم OTA  تعیین شده برای گوشت خوک در همه اندام های تجزیه و تحلیل شده، همچنین در گروه تغذیه شده با جیره آلوده به OTA به میزان 50 میکروگرم بر کیلوگرم (مقدار مجاز برای OTA توصیه شده توسط اتحادیه اروپا در مواد غذایی خوک) از حد مجاز تعیین شده فراتر رفته بود. بنابراین، محققان نشان می دهند که، تحت شرایط خاص، قوانین اتحادیه اروپا به اندازه قوانین ایتالیا سختگیرانه نیست.

منبع

https://www.allaboutfeed.net/all-about/mycotoxins/can-bile-be-a-biomarker-for-ochratoxin-a/