آلکالوئیدهای ارگوت
گروه بزرگی از مایکوتوکسین ها هستند که توسط قارچ های خاص متعلق به جنس Claviceps و خانواده ی آن ها به عنوان مثال قارچ های Neotyphodium endophyte، گونه هایC. purpurea ،C. paspali و C. fusiformis در علوفه تولید می شوند. ارگوت ها، اسکلروتیا یا توده های فشرده میسلیوم قارچی سخت شده حاوی ذخایر مواد مغذی هستند. نقش اسکلروتیا حفاظت از قارچ است که به آن اجازه می دهد در شرایط نامساعد محیطی زنده بماند. اسکلروتیا مانند میوه ظاهر می شود و جایگزین بذر برخی از غلات و علوفه می شود. اسپورهای قارچی توسط باد حمل می شوند و پس از جوانه زنی بر روی غلات یا سر آن، هیف ایجاد می کنند که می تواند به بذرها نفوذ کرده و آن ها را از بین ببرد و اسکلروتیوم را جایگزین آن ها کند. در پاییز، اسکلروتیا به زمین می افتد و تا بهار بعد زمستان گذرانی می کند. این قارچ از مواد مغذی گیاه برای توسعه اسکلروتیا و تولید آلکالوئیدهای ارگوت استفاده می کند. ارگوت ها در مزرعه وجود دارند و اگر اسکلروتیا در هنگام برداشت حذف نشوند، می توانند به غذا و خوراک برسد.
آلکالوئیدهای ارگوت، آمیدهای ترپنوئید ایندول مشتق شده از D-lysergic acid هستند. همه ساختارهای آلکالوئید ارگوت حاوی حلقه ارگولین تتراسیکلیک هستند و می توان آن ها را با توجه به جایگزین هایی که روی ارگولین اسکفولد متصل می شوند در گروه های مختلف تقسیم بندی کرد. گروه های اصلی عبارتند از کلاوین (مشتقات اسیدهای لیزرژیک) و ارگوپپتیدها.
سمیت
اثرات دارویی ارگوت ها به دلیل شباهت ساختاری آن ها با انتقال دهنده های عصبی مانند نورآدرنالین، دوپامین و سروتونین است. اثرات این مواد شیمیایی بسیار متنوع می باشد. آن هایی که تمایل بیشتری به گیرنده آدرنرژیک دارند، دارای اثرات تنگ کننده عروق هستند که سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار داده و مشکلات سندرم های گانگرنوز را در پی دارد. برخی ارگوت ها تمایل زیادی به گیرنده سروتونین نشان می دهند و می توانند باعث ایجاد سندرم سروتونین و تشنج های عصبی می شود. سایر اثرات سمی آلکالوئیدهای ارگوت شامل اختلالات گوارشی (استفراغ، اسهال، امتناع از مصرف خوراک)، کاهش وزن و سقط جنین می باشد.
بدون دیدگاه