روش های مقابله با مایکوتوکسین ها
پردازش های فیزیکی
تمیز کردن: هسته های شکسته نسبت به سالم به راحتی توسط قارچ ها و مایکوتوکسین ها آلوده می شوند. همانطور که قبلاً ذکر شد، گرد و غبار دانه ها ممکن است اسپورهای قارچی را منتقل کنند، که شانس تولید مایکوتوکسین را افزایش می دهد. هدف اصلی فرآیند تمیز کردن حذف گرد و غبار دانه، پوسته و ذرات کم عمق با اسپری کردن یا شستشو است.
مرتب سازی مکانیکی و جداسازی: در این فرآیند، محصول تمیز از دانه های آلوده به مایکوتوکسین جدا می شود. اتلاف زیاد خوراک به دلیل جداسازی ناقص و نادرست امکان پذیر است. بنابراین، مرتب سازی و جداسازی مکانیکی مقرون به صرفه نیست.
شستشو: گزارش شده است که روش های شستشو با استفاده از آب یا محلول کربنات سدیم منجر به کاهش مایکوتوکسین ها در دانه ها می شود. با این حال، این فرآیند فقط در خوراک ها یا محصولاتی که تحت آسیاب مرطوب یا تخمیر اتانول قرار می گیرند، استفاده می شود و در غیر این صورت هزینه های خشک شدن بسیار بالا است.
تفکیک تراکم: شناورسازی دانه را می توان برای تفکیک دانه های آلوده استفاده کرد. این روش می تواند آلودگی مایکوتوکسین را کاهش دهد، اما باید توجه داشت که ظاهر و وزن یک هسته خاص لزوماً نشان دهنده آلودگی مایکوتوکسین نیست.
غیرفعال سازی حرارتی: مایکوتوکسین ها در برابر حرارت بسیار پایدار هستند، بنابراین، عملیات حرارتی مانند جوشاندن، برشته کردن، پلت کردن یا حتی اتوکلاو نمی تواند آن ها را به اندازه کافی از بین ببرد.
تابش: برخی آزمایشات از تابش برای کاهش بار مایکوتوکسین استفاده می کنند. این روش در حالی که نتایج کاهش آلودگی اسپور قارچی را نشان می دهد، اما بر میزان مایکوتوکسین بی تاثیر است.
بدون دیدگاه